Ομιλία με θέμα την παρουσία Ελλήνων στις αυστραλιανές ένοπλες δυνάμεις θα κάνει την Κυριακή 18 Νοεμβρίου ο ομογενής συγγραφέας Στιβ Κυρίτσης. Η ομιλία του θα δοθεί στην αίθουσα των Ιθακησίων «Ο Οδυσσέας» στη Μελβούρνη, που είναι από τα πιο ιστορικά σωματεία της ομογένειας.
Ο κ. Κυρίτσης υπήρξε βετεράνος του Πολέμου του Βιετνάμ και το πρώτο του βιβλίο ήταν για τους ομογενείς που πολέμησαν στον συγκεκριμένο πόλεμο με τις αυστραλιανές δυνάμεις. Το δεύτερο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε πριν μήνες, έχει τίτλο «Ελληνο-Αυστραλοί στα αυστραλιανά στρατεύματα στον Α' και Β' Παγκόσμιο Πόλεμο» και είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους ομογενείς που υπηρέτησαν, υπέφεραν και πέθαναν κατά τον Α' και Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το βιβλίο είναι δίγλωσσο και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαιά του είναι αυτό που αναφέρεται στον Ελληνοαυστραλό 'Αλικ Τζάκομο για τον οποίο γράφει, μεταξύ άλλων, ο Κυρίτσης:
Από την ηλικία των δεκαέξι χρόνων, ο 'Αλικ προσπάθησε σε αρκετές περιπτώσεις να καταταχθεί στον αυστραλιανό στρατό, αλλά απορρίφθηκε λόγω του ότι ήταν ανήλικος. Οι στρατολόγοι ενημέρωσαν τον 'Αλικ ότι χρειαζόταν την άδεια των γονέων του για να στρατολογηθεί.
Για δύο χρόνια καραδοκούσε στη γωνία, όταν στις 12 Γενάρη 1942 ο 'Αλικ και ο φίλος του Otway Atkinson, ιθαγενής, μίλησαν για τον πόλεμο και αποφάσισαν να καταταχθούν μαζί. Το επόμενο πρωί πήγαν στο δημαρχείο της Μελβούρνης και εντάχθηκαν στο στρατό. Όπως και πολλοί νέοι άνδρες της εποχής του, ο 'Αλικ υπέγραψε ένα «λευκό ψέμα» σχετικά με την ηλικία του και έτσι έγινε δεκτός στις ένοπλες δυνάμεις. Στις 13 Ιανουαρίου τον πήγαν στο Caulfield Racecourse όπου εφοδιάστηκε με την τόσο επιθυμητή στολή.
Πριν από τον πόλεμο, ο 'Αλικ είχε σχηματίσει σχέσεις με ιθαγενείς της Βικτώριας και συμμετείχε στις πολιτικές συναντήσεις τους. Μέσα από αθλητικές και κοινωνικές δραστηριότητες, είχε γίνει φίλος αυτοχθόνων καθώς κατανόησε βαθιά το βαθμό της ανισότητας και του ρατσισμού που διαπερνούσε τομείς της αυστραλιανής κοινωνίας. Στον στρατό έγινε φίλος με πολλούς ιθαγενείς.
Όταν το 2/14 Τάγμα Πεζικού χρειάστηκε στρατιώτες να αντικαταστήσουν αυτούς που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν στη μάχη, ο 'Αλικ προσφέρθηκε εθελοντικά. Ήθελε να αντιμετωπίσει τον εχθρό ως μέλος του διάσημου Τάγματος 2/14 που είχε κατακτήσει αυτήν την αναγνώριση στην άγρια μάχη στο Shaggy Ridge στην κοιλάδα Markham-Ramu, με την οποία είχε σταματήσει η σχεδιαζόμενη ιαπωνική προέλαση στο Port Moresby, της Παπούας Νέας Γουϊνέας αλλά και πάλι οι ελπίδες του διαψεύσθηκαν. Ένα μήνα μετά τη μεταφορά - και χωρίς να πάρει μέρος σε κάποια αποφασιστική δραστηριότητα, το 2/14 στάλθηκε πίσω στην Αυστραλία για ξεκούραση και περαιτέρω εκπαίδευση.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Βόρειο Κουίνσλαντ, ο Άλικ χρησιμοποιούσε τις αθλητικές του ικανότητες, αλλά και το επιχειρηματικό του δαιμόνιο, για να κερδίσει επιπλέον χρήματα μέσω της διοργάνωσης τουρνουά πυγμαχίας.
Τον Ιούνιο του 1945, η μονάδα του 'Αλικ αποβιβάστηκε στο Morotai της Ινδονησίας, ως μέρος της δύναμης εισβολής στο Balikpapan, στην ανατολική ακτή του Βόρνεο, τον Ιούλιο του 1945. Επιτέλους, ο 'Αλικ βρισκόταν πλέον στην πρώτη γραμμή. Πολεμούσε με μια πολυεθνική δύναμη από Αμερικανούς, Βρετανούς, Ολλανδούς και Ινδονήσιους, εναντίον ενός σκληρού και αποφασιστικού εχθρού, των Ιαπώνων.
Η πραγματικότητα του πολέμου απορρόφησε σύντομα τις σκέψεις του. Κατά την άφιξή του στο Balikpapan, ο Άλικ συγκλονίστηκε από τις σκηνές φρίκης και απελπισίας που βρήκε μπροστά του και, όπως και πολλοί άλλοι στρατιώτες, είπε πολύ λίγα γι' αυτά στο υπόλοιπο της ζωής του.
Ο κίνδυνος τον περιέβαλε, καθώς περιπολούσε και πολεμούσε στις ζούγκλες και τους δρόμους του Βόρνεο, αλλά απέφυγε κάποιο σοβαρό τραυματισμό και, εκτός από την εμπειρία με την ελονοσία, τον δάγκειο πυρετό και την ποικιλία των τροπικών ασθενειών του δέρματος, ο ίδιος παρέμεινε σχετικά αλώβητος, αν και παρ' ολίγο να πέσει θύμα νάρκης. Αποστρατεύθηκε τον Ιούλιο του 1946 μετά από 1.652 ημέρες πολεμικής και μη υπηρεσίας.
Στη δεκαετία του 1950 φόρεσε και πάλι τη στολή της πολιτοφυλακής. Αν και στη μετέπειτα ζωή του ο 'Αλικ μεταβλήθηκε σε εχθρό όλων των βομβαρδισμών και των πολέμων, ωστόσο δεν τάχθηκε ποτέ κατά των επετείων των πολέμων και των δημοσίων τελετών μνήμης της θυσίας των στρατιωτών. Παρέλαυνε κάθε χρόνο τον Απρίλιο, την ημέρα των ANZACs με το 2/14 και για εβδομάδες πριν έρθει ο Απρίλιος πωλούσε κονκάρδες για να συγκεντρωθούν χρήματα για τους βετεράνους πολεμιστές.
Ο 'Αλικ Τζάκομος κατέχει μοναδική θέση στην κοινωνία των Αβοριγίνων της Βικτώριας. Για περισσότερα από πενήντα χρόνια ασχολήθηκε με θέματα ιθαγενών και έχει την τιμή να είναι ο μόνος μη Αβοριγίνας ισόβιο μέλος του των Αβοριγίνων Γερόντων. Οι δεσμοί του 'Αλικ με τις κοινότητες των αυτοχθόνων ήταν θεμελιωμένοι στην αμοιβαία αγάπη και σεβασμό για ισότητα. Ο ομογενής παντρεύτηκε την ιθαγενή Μέρλε Μόργκαν και απέκτησαν τρία παιδιά. Σε περισσότερα από πενήντα χρόνια της συμμετοχής σε θέματα Αβοριγίνων, ο 'Αλικ έγινε μάρτυρας και συμμετείχε σε σημαντικές αλλαγές.
Ο 'Αλικ πέθανε τον Μάρτιο του 1999, σε ηλικία εβδομήντα τεσσάρων χρόνων αλλά μέχρι σήμερα θεωρείται «θρύλος» για τους Αβορίγινες της Αυστραλίας.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)