Η κυβέρνηση του Μάριο Μόντι κατάφερε να εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης και από την γερουσία, με 257 "ναι" και 41 "όχι", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η φάση "εκτάκτου ανάγκης" έχει παρέλθει.
Αμέσως μετά τις γιορτές, η κυβέρνηση του Ιταλού τεχνοκράτη-πρωθυπουργού, θα πρέπει να αντιμετωπίσει το θέμα της απελευθέρωσης των λεγόμενων "κλειστών επαγγελμάτων" που είχε ενταχθεί, αρχικά, στην δέσμη μέτρων που υπερψηφίσθηκε σήμερα από το κοινοβούλιο. Η αρχή έπρεπε να γίνει με τα ταξί και τα φαρμακεία, αλλά, λόγω των "εκτεταμένων σφοδρών αντιδράσεων"--όπως τις χαρακτήρισε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Κοράντο Πάσερα--το μέτρο πήρε αναβολή για το νέο έτος.
Ο άλλος "καυτός" φάκελος που θα πρέπει να ανοίξει, είναι εκείνος της γενικότερης μεταρρύθμισης της αγοράς εργασίας. Ύστερα από μια συνέντευξη την οποία παραχώρησε στην εφημερίδα Κοριέρε Ντέλα Σέρα η υπουργός Εργασίας, Έλσα Φορνέρο, ξέσπασε πολιτική θύελλα: η αναφορά της στην δυνατότητα τροποποίησης του νόμου που προβλέπει ότι οι απολύσεις στις επιχειρήσεις με πάνω από 15 εργαζόμενους πρέπει να γίνονται μόνο με βάσιμη αιτία, προκάλεσε την άμεση αντίδραση των συνδικάτων, τα οποία κατέστησαν σαφές ότι "το συγκεκριμένο άρθρο του νόμου δεν μπορεί και δεν πρέπει να αλλάξει αφού αποτελεί πραγματικό ταμπού και εγγύηση για τους εργαζόμενους".
Το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα υπογράμμισε ότι "είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι οι απολύσεις θα φέρουν περισσότερη δουλειά".
Όπως τονίζουν οι πολιτικοί αναλυτές, προς το παρόν ο Μάριο Μόντι συμβούλεψε την υπουργό Εργασίας να κάνει ένα βήμα πίσω αν και είναι σαφές ότι το θέμα δεν έχει κλείσει οριστικά. Παράλληλα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις Cgil, Cisl και Uil ζητούν από την ιταλική κυβέρνηση τεχνοκρατών να αυξήσει τις κατώτερες αποδοχές των έκτακτων κυρίως εργαζομένων, διότι "είναι πολύ χαμηλότερες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο".
Η Φορνέρο θα ήθελε να αυξήσει τον αριθμό των μόνιμων συμβάσεων, δίνοντας όμως την δυνατότητα στις επιχειρήσεις να μπορούν να απολύουν πιο εύκολα τους εργαζόμενους, με την παράλληλη παροχή μεγαλύτερων αποζημιώσεων. Μένει να διαπιστωθεί αν θα βρεθεί ένα κοινό πεδίο, για διαπραγμάτευση και επίτευξη συμφωνίας με τα συνδικάτα.
Το τρίτο "μέτωπο" αφορά τις απολαβές των πολιτικών. Οι ιταλοί βουλευτές και γερουσιαστές λαμβάνουν περίπου 14.000 ευρώ το μήνα. Ειδική επιτροπή έρευνας κατέληξε στην διαπίστωση ότι ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 5.000 ευρώ έστω και αν οι συγκεκριμένες αποδοχές στην Ιταλία, περιλαμβάνουν και όλες τις αποζημιώσεις και τα επιδόματα. Η κυβέρνηση Μόντι επεχείρησε να εντάξει τις μειώσεις των "μισθών" των πολιτικών στα οικονομικά μέτρα που μόλις "πέρασαν" από την γερουσία. Το κοινοβούλιο όμως απάντησε ότι το όλο θέμα, είναι αποκλειστικής αρμοδιότητάς του και οι πρόεδροι των δυο σωμάτων δεσμεύθηκαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα, μέχρι το τέλος του Γενάρη.
Η υπόθεση αυτή, δεν αφορά άμεσα την δράση της κυβέρνησης του πρώην ευρωπαίου επιτρόπου και επικεφαλής του πανεπιστημίου Μποκόνι, αλλά αποτελεί μέρος της ευρύτερης "εξισορρόπησης των δημοσίων δαπανών και ίσης κατανομής των θυσιών", ένας στόχος που υπογραμμίζεται συνεχώς από τον Μάριο Μόντι.
Σε ό,τι αφορά το μέλλον της ιταλικής και ευρωπαϊκής οικονομίας, μένει να διαπιστωθεί αν η μάχη της Ιταλίας υπέρ των ευρωομολόγων θα στεφθεί με επιτυχία, αν μέσα στους επόμενους μήνες θα καταστεί αναγκαία η έγκριση νέων οικονομικών μέτρων --ο Μόντι δεν μπόρεσε να το αποκλείσει-- και πότε θα αρχίσει η ουσιαστική διαδικασία πώλησης των ακινήτων του δημοσίου, την οποία η νέα κυβέρνηση της Ρώμης θεωρεί κύρια πηγή ενίσχυσης των δημοσίων εσόδων.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)